Пішчавыя лішкі. Я. Пшанічны

Collection of poems. Yarylo Wheat (Vladimir Banko)

Вершы. Успаміны. Здымкі.

Прадстаўленыя вашай увазе творы Ярылы Пшанічнага важныя для беларускай літаратуры не менш чым, да прыкладу, «Сказ пра Лысую гару» Ведзьмака Лысагорскага. Напрыканцы 90-х гг. ХХ стагоддзя аўтар «Пішчавых лішкаў» актыўна друкаваўся ў газеце анархістаў «Навінкі», потым супрацоўнічаў з газетай зялёных «Мирный атом». Унікальнасць стылю Ярылы Пшачнічнага ў спецыфічнай падачы – усе тэксты былі адмыслова напісаныя на «трэцяй» (неафіцыйнай) мове Беларусі – трасянцы. Важна зразумець, што такая творчая фрывольнасць абумоўлена самой сітуацыяй у грамадстве. Не сакрэт, што многія беларусы не ведаюць ані рускай, ані беларускай i актыўна ў паўсядзённым жыцці ўжываюць менавіта гэтую грымучую сумесь. Ужо даўно сталася нормай, калі чыноўнік на гэтым «быццам тарабарскім слэнгу» публічна прамаўляе.

Перад вамі спроба пакпіць з існай лінгвістычнай сітуацыі. Аўтар жанглюе не толькі палітычнымі, эканамічнымі мячамі, ён жанглюе постсавецкай заскарузласцю, выкрываючы псеўдаінтэлігентнасць. Таму ўсе памылкі: граматычныя, стылістычныя, моўныя – у прадстаўленых творах ёсць задачай канцэптуальнай i не падлягаюць крытыцы. У гэтым выданні зафіксаваны адмысловы аўтарскі прыём, які выводзіць паэта Ярылу Пшанічнага па-за моўныя межы чалавечага мора. Ён адзін з апошніх песняроў і плошчаў i праспектаў.

Зміцер Вішнёў, выдавецтва "Галіяфы".