Шеърхои Исломи (дини) бо забони точики (шеърҳо)

Шеърҳои Исломӣ (динӣ, дар бораи Худо, мумин, муслим, мусулмон) (шеър, шеърхо)

ШЕЪРХОИ ИСЛОМИ

Барои қадркунандагони назми исломӣ дар саҳифаи мазкур шеърҳои исломӣ гирд оварда шудаанд, ки борат аз панду насиҳат.

ҲУРМАТИ МОДАР КАСЕ КАРД ТО БА ОХИР ДӮСТОН,

ДАР ҚИËМАТ МЕШАВАД ҶОЯШ БИҲИШТИ ҶОВИДОН.

ҲАР КАСЕ ДАР ЗИНДАГОНӢ МОДАРАШРО ХОР КАРД,

ДАР ҚИËМАТ БАҲРИ ХУД ДӮЗАХЕ ТАЙËР КАРД.

РӮЗАВУ НАМОЗУ ҲАЧ, ДОРАД ЧУ МОДАР НОРИЗО,

ИН ҲАМА БЕҲУДА ЗАҲМАТҲО БА ДАРГОҲИ ХУДО!!

Шайтон ки ронда гашт, ба ҷуз як хато накард!

Худро барои саҷдаи одам ризо накард!

Шайтон ҳазор мартаба беҳтар зи бе намоз!

Он саҷда барои одаму, ин бар ХУДО накард!

Аҷал парвои Пайғамбар надорад!

Аҷал парвои симу зар надорад!

Аҷал расмест рами одамизот!

Ки ҷонаш меравад бовар надорад?

Одамро ошиқӣ,бе ақлу бе сар мекунад!

Бе дину бе мазҳабу, ҳам куру кофар мекунад!

Руйи дунё саҷда оранд, ҷониби ПАРВАРДИГОР!

Бингар ошиқ саҷдаро, ҷониби дилбар мекунад!

Шеърхое,ки Хочи Мирзо дар Амри Маъруфхо гуфтаанд:

Зи зикрам он, ки ру тобат ба дунё,

Ба фардо хашр созам зишту аъмо.

Зи зери хок хезад дидааш кур,

Сиях гашта дилаш чун лайл бе нур.

Кунад нола хамун банда ба Мавло,

Ки хикмат чист чашмам карди аъмо?

Ба дунё доштам ду чашми равшан,

Би-карди кураш ай дорандаи ман!

Худо гуяд:ай махлуки нодон,

Ба Дунё додаам неъмат фаровон!

Бидодам дасту пою,чашми бино,

Дили доно забони созу гуё !

Би-фармудам туро бар зикр гуи,

Зи душман эътирозу дуст чуи!

Зи зикри мо шуди ту руй гардон,

Ба амри нафсу, бо фармони шайтон.

Ба Дуне кардаи Моро фаромуш,

Манам созам туро инчо фаромуш!

ш. Мавлави Чунуни. (Азоби кабр)

* * *

Хамнишинони ту дар зери лахат хок шудан,

Чашми ибрат бикшо Хоча агар инсони.

Ба сари кабри яке рафтаму гуфтам чуни?

Гуфт: ахвол чи пурси, ки биёи дони?

Чоми овокифи дам бош,азизон рафтанд,

Тарки дунё бикун охир,ки ту хам мехмони!

ш.Хазрати Чоми.(Азоби Кабр)

* * *

Равад Муъмин аз ин дунёи пуршур,

Ба тоъатхо, ба хилватхонаи гур.

Ба У Куръон ба хам ончо дарояд,

Ба токе чониби сар мебарояд.

Дарояд тоъату савму салоташ,

Хама хайру сахо ,хаччу закоташ.

Шавад хамрохи У аз чониби рост,

Дил осон мекунад уро ба хар хос.

Саволхои кироман котибинро,

Дихад ончо чавоби боякинро.

* * *

Бикун чахд ай Писар дар хосили нур,

Ки то гардад мунаввар хонаи гур.

* * *

Мурдаро баран суи гур,

Чони мискин назар кунад аз дур.

Менагуяд ба нафс эй бад Кеш,

Хам ба ман сохтиву хам, бар хеш.

Окибат холл инчунин буда,

Чун накарди амал ба фармуда!

Ин,ки мехестиву мехуфти,

Зану фарзанду мол мегуфти.

Бе-вафо будаст молу чуфт,

Назди Мавлои худ, чи хохи гуфт?

ш.Суфи Аллаёр. (Азоби кабр)

* * *

Сурраи «Валлайл» дидам, васфе,ки суи шумост,

В-аз Зухо Хондам саросар нусхаи руи шумост.

Поя-поя то ба суи Кобу Кавсайн омадам,

Чун назар кардам сифоти токи абруи шумост.

Дидаам бисёр дар тавсири Мозохул-Басар,

Шархи масти,чашми шурангези чодуи Шумост.

Харф-харфе сураи «Юсуф» фуру хондам шабе,

Заррае аз офтоби хусни дилчуи Шумост!

Бонги тип тум фатхулуха холидин андар чинон,

Чун ба гуши чон шунидам аз сари кухи шумост.

Он ривоятхо,ки мегуянд аз «Хулки Азим»,

Дафтари «Ахлок» хондам,сар ба сар феъли Шумост!

ш.Хазрат. (Боби Паёмбар)